Merhaba

Yağmur yağsın isterdim bu sabah
Merhaba soylu sevdam merhaba
Yağmur yağsın isterdim bu sabah
Merhaba soylu sevdam merhaba

 kendi kalemimin gücünü gösterme çabası içinde olmadım hayatım boyunca, sadece vicdanımı sızlatan durumlara parmak bastım. vefayı sadece bir semt ismine dönüştürmeyi becerebildik, ya vicdan! Vicdanı da bir kasabaya, köye ,kazaya en kötü yavru vatana isim olarak verseydik topyekün bir rahata ererdik. Bak görüyormusunuz gene bam teline dokundurmadan duramıyorum, oysa yazma amacım bu değildi şimdilik. Amacım kendimi tanıtmaktı size. İlyas Akca'nın yazın dediği bloga, yazmayı bir misyon olarak yükledim kendime ama öz kimliğimi saklayarak. istiyorum ki insanlar beni öz kimliğimle değil edebi kimliğimle tanısın, kişiliğimin değil cümlelerimin altını çizsin.

 Ama acaba okunuyor muydum, yoksa ilk yazı da okuyucusu tarafından terkedilmiş hüzünlü bir yazar mıydım. yazdığım cümleyi öğelerine ayırabilecek kaç babayiğit çıkardı blogda, yazar burda ne demek istiyor sorusuna kimler ''hangi yazar'' diye tenkite bulunurlardı şahsımı acaba. Ben sayfanızın haylaz çocuğu,bakkala gönderdiğiniz küçük kardeşiniz,yeri geldi sizi ''ya elli yelil'' müziğini aratmayacak şekilde eğlendirdim. Ama işte bu aralar hüzünlü bir mevsimdeyim, hüzün dolu yazılar yazıp duruyorum. 

Ben Serkan Ertaş takma adım olan ''kitaplık''ı daha fazla taşıyamadım,bir raf boşluğunda unutulup gitmekten korktum.

 Ve uçuk gece güvercini
Nazlı nazlı uçsun buluta merhaba
Bütün sabahların bu saati
En fazla sevdiğim vakit
Son kez merhaba