Bir zamanlar bir zaman varmış,öyle bir zamanmış ki herkes kendi çıkarları için yaşar,sağ eliyle kazandığını sol eliyle bile paylaşmazmış.Herkes yalnızmış.Aslında dünya çok kalabalıkmış ama kimse kimseyle konuşmaz,sadece önlerindeki işi yapar,kazandıklarını kendilerinden bile sakınır,varsaydıkları hatta geleceği bile meçhul olan bir gelecek için birikim yaparlarmış.Masalın bir kahramanı yokmuş,çünkü herkes kendine göre yalnızca kendisi kahramanmış,zaten masal anlatan da yokmuş... Hal böyle olunca zamanla insanlar...

Masumlara kıyana alemi gûristân idelim Birlikte bu dünyayı bahr-i gülistân idelim (cansel)...

Lutfedilen bu cânı cân içinde taşıyan Ey benim candan içre cânumdan öte annem Var mıdır senden gayrı bu sevgiyi hak eden Ey benim candan içre cânumdan öte annem Rengarenk çiçek açmış gönlün sanki lâlezâr Gülî avucun derûn be in cihet gülîzar Meh-peyker,melek sîma,sen ki ilmî amûzgâr Ey benim candan içre cânumdan öte annem Kah gamlanır ağlarsın akar gözyaşın simîn Kah rüzgarda...